Tja, daar sta je dan. Twee hash runners die de route uitzetten en de uitleg iets anders uitleggen dan de bedoeling is. Nadat de twee zijn vertrokken om met pijlen de route te uit te zetten wacht de eerste groep anderhalve minuut en gaat dan van start. Na 50 meter is de eerste driesprong, maar geen pijl te bekennen. De groep zoekt wel een minuut lang, maar vindt geen pijl en ondertussen is de tweede groep al van start gegaan. Deze groep ziet tot hun verbazing de eerste groep nog zoeken naar de eerste pijl. Er wordt wat af geroepen, heb jij een pijl gezien, waar zijn die pijlen, weten ze wel wat een pijl is, is de pijl de lucht in gegaan ed. Nadat de tweede pijl is gevonden en de route kan beginnen besluiten we dat de tweede groep opnieuw een minuut in de wacht gaat en natuurlijk de andere drie groepen ook. De beginners gaan al lachend van start daar zij hun eigen route volgen en er geen pijl van aantrekken hoe en waar die pijlen staan aangegeven en er als een pijl vandoor gaan. De eerste groep maak zich grote zorgen dat ze al zoekend naar de pijlen worden ingehaald en beginnen niet alleen van de snelheid maar ook van angst al te zweten. Maar gelukkig hebben ze meer pijlen op hun boog en weten de andere groepen door slimheid voor te blijven.
De derde groep vliegt als een pijl uit een boog door de bochten en krochten van Witmarsum en heeft al redelijk snel de tweede groep ingehaald, die ondertussen de eerste groep zien lopen op de Molenweg. De vierde groep die ook niet met molentjes loopt, maar ook een pijl uit hun koker haalt en snel naderbij komt om zich aan te sluiten bij de derde groep. Op het parkeerterrein bij Mounewetter blijkt dat de groepen elkaar hebben gevonden, maar dat de hash nog niet is ingehaald. We besluiten dat de eerste groep weer een minuut voorsprong krijgt en zij schieten als een boog uit de startblokken.
Als klap op de vuurpijl komen de starters via een andere route weer iedereen tegen en lopen dwars door de route zonder een enkele pijl te volgen. De laatste groep denkt dat een ieder de verkeerde route loopt en zij de hash runners op de hielen zit. Dit hebben ze onderweg gehoord, daar ze elke grasmaaier, fietser, wandelaar, hebben gevraagd naar de Hash runners. Ze waren natuurlijk de weg kwijt daar ze geen pijl van een streep konden onderscheiden en de hulp inriepen van elke loslopende Witmarsumer. Ook hebben ze de blauwe pijl naar Oosterstraat 80 gevolgd, daar ze wel zin in een biertje hadden, helaas bleek dit een grote grap van de Hash runners.
Ondertussen zaten de Hash runners al op het terras van cafe De Roskam zich te verkneuteren. Wat hadden ze toch een pijlen gezet, ze hadden vele pijlen op hun boog die ze onderweg linksom, rechtsom, onder auto's, op brugleuningen, over landtongen, ze konden het zo gek niet bedenken, ze hadden een pracht van een route uitgezet, dachten ze. Na veertig minuten moest een ieder binnen komen bij cafe De Roskam en zagen daar de twee Hash runners zitten met nog teveel krijt in hun handen. Hoe kon dit toch, hebben jullie het krijt wel gebruikt om pijlen te zetten, weten jullie wel hoe pijlen eruit zien, dit soort opmerkingen kregen ze naar hun hoofd geslingerd. Zij trokken zich daar natuurlijk niets van aan, geen pijl dwars door hun hoofd die daar aandacht aan zou geven.
Al met al, met enige verwarring, een geslaagde Hash Run.