Trial of a trail. (Harich, zaterdag 15 oktober 2016)
Yvonne en haar dochter Lisette, Ineke en ik gingen vol verwachting naar Gaasterland om de eerste trail ooit daar te ervaren. We zouden vertrekken vanuit de manege bij Harich. Wat kun je verwachten? Op de site stond van te voren al te lezen dat het weer wel wat slechter moest worden want anders werd het te gemakkelijk. Een trail is niet bedoeld om steeds op je horloge te kijken hoe snel je gaat maar om te genieten van de natuur en dus om je heen te kijken. Dat is ook niet altijd eenvoudig want het is goed opletten waar je loopt. Vrijdag was het wat gaan regenen en ook tijdens de trail miezerde het wat. Maar in het bos van Gaasterland valt dat best allemaal mee. Wel over boomstammen moeten springen en greppels oversteken en zo. En soms was het dus even glibberig. Nu hebben we op het Friese platteland niet echt last van hoge toppen en diepe dalen dus een mooi parcours om dit eens uit te proberen.
Yvonne, Lisette en Ineke de 20 kilometer (in werkelijkheid was het wat langer) en ik de 9,5 km (in werkelijkheid was het iets korter). Ja, ik ben wat voorzichtiger met de trial of the trail maar zij lopen ook wat sneller en wat verder. Dus, terecht dat zij een langer parcours moesten lopen….. Maar zij werden dan ook beloond met het prachtige uitzicht op het IJsselmeer, waar het overigens wel fris bleek te zijn. Ik moest in het bos blijven. Trouwens ook genoeg gezien, zelfs lama’s en een prachtig meertje in het bos. Omdat de tijden niet belangrijk zijn ga ik die natuurlijk ook niet vermelden. Wel was er een prijs voor de snelste, en voor de langste afstand (37,5 km) was dat de atleet Negerman. Dus, dat dan weer wel. Mijn collega loopsters hebben het natuurlijk iets moeilijker gehad dan ik. Het komt wel wat meer op kracht en balans aan dan het “gewone” hardlopen maar ook dat is te oefenen. Zelfs Yvonne haar dochter had het even zwaar maar toen zij langs een rustpost kwam en een paar stukken banaan nam ging ze er weer als een speer vandoor. Ik snap nu waar de uitdrukking “gaan met die banaan” vandaan komt. Trouwens, er was naast water en banaan ook chips en cola te krijgen bij die posten! Krijgen jullie ook al zin om de volgende keer mee te gaan? Goed voor het zout en het suiker zal de theorie wel zijn. Bij de 9,5 km was er natuurlijk maar één post. Ik ben daar niet gestopt want het ging net even lekker.
We hebben ons overigens eerst ook de ogen uitgekeken toen we vooraf al die trailrunners zagen. Sommigen zagen er uit als maanmannetjes met een rugzakje en dan kwamen daar aan twee kanten slangetjes uit met een pijpje om aan je mond te zetten. Zo kun je drinken tijdens het lopen. Ook mensen helemaal ingepakt (met ijsmuts en al) en anderen juist weer in een hemdje en een kort broekje. Bij de tien kilometer lieten een drietal jonge mannen zich begeleiden aan een lijn door hun enthousiast blaffende honden die uitstekend luisterden naar “links, rechts” en ze waren zo vertrokken in de verte.
We hebben ook nog een lesje gehad van iemand die ons over het verschil vertelde tussen trailschoenen en gewone hardloopschoenen. Als het erg blubberig is zal het best heel veel beter zijn maar wij konden ook heel goed uit de voeten. Over voeten gesproken; ja, je kwam alleen maar over de finish als je door het waterbad ging……. natte voeten dus ! We kregen dan ook allemaal een paar droge sokken cadeau. Wel handig als je dan ook nog een paar schoenen bij je hebt anders moet je nog met natte gympen in de auto naar huis. Ach, het was al lang niet meer koud en het was echt een hele leuke ervaring, we hebben er van genoten. Dus wat maakt het uit! Wij willen het in ieder geval nog wel eens proberen. In januari komt er een trail in Appelscha. Misschien zijn er dan nog meer in voor een trial?